Je leven hoeft niet perfect te zijn om mooi te zijn…
Hoe hard je het ook probeert, zelfs als je iets met hart
en ziel doet zul je in je leven nooit
een toestand van absolute perfectie bereiken.
We zullen altijd momenten van onzekerheid kennen,
er zullen altijd dagen zijn waarop iets niet goed gaat.
Maar naarmate de tijd vordert zul je leren
dat je zelfs de meest onvolmaakte situaties beter kunt
maken met een lach en heel veel liefde…
===========================================
LEVENSWAARDE
De waarde van het leven
wordt niet in jaren gemeten.
Kort of lang,
het blijft een gegeven.
Je gaat door dalen
en beklimt heuvels.
Je staat stil en gaat vooruit.
Het leven is zelf een berg
van verwachtingen,
die samenkomen
waar bergen als dalen en dalen als bergen
de levensweg markeren
tot de waarde,
die je zelf hebt geschonken
aan degenen,
die in het dal
en op de heuvel naast je
zijn blijven staan.
==================================
De wegen van het leven…
De wegen van ons leven lopen niet altijd zoals we
het hopen, verwachten…soms komen we wel eens
vast te zitten, moeten we een omweg nemen…
Maar dat wil niet zeggen dat we hierdoor onze doelen
niet bereiken, soms is het nodig om even een omweg te maken
zodat we de dingen beter leren waarderen of gewoonweg
daar komen waar het leven ons net dat ietsje meer te bieden heeft…
=================================================
God van vrede,
uw aanwezigheid omgeeft mij als de warmte van een moeder
die haar kind in haar armen houdt,
om het te beschermen tegen alle kwaad en angst.
Breng mijn bezorgd hart tot rust en kalmeer mij
door uw heilige Geest van vrede en liefde.
Dank U wel, Heer.
In uw aanwezigheid schuilt de volheid van vreugde.
===========================================
Zet de ‘L’ steeds voor ‘even
Er was eens een vrouwtje dat zichzelf voorbijliep. Als ze ‘s morgens opstond, dacht ze aan ‘s middags.
En als ze ‘s middags aan tafel zat, was het weer: “Wat zal ik vanavond eten?”
En als ze dan eindelijk ‘s avonds naar bed ging, lag ze weer te piekeren wat ze de volgende dag allemaal zou gaan doen.
Telkens als ze op straat liep, rende ze zo hard dat de mensen zeiden: “Die loopt zichzelf voorbij… Die daar vergeet te leven!”
Het vrouwtje sprak ook de hele tijd met zichzelf. Om met anderen te praten, daar had ze geen tijd voor.
Ook dat hoorde bij haar ziekte. En weet je wat ze zei?
“Ik moet nog even…
Laat ik gauw eens even…
Ik kan nog net even…”.
Er was in dat dorp een dokter, die heel wijs was.
Toen hij dat vrouwtje zag en hoorde praten, zei hij: “Beste mevrouw, u bent heel erg ziek en ik weet wat u mankeert.”
“Zeg het dan maar eens gauw, dokter”, zei ze, “ik moet vlug nog even…”
“Zie je, daar heb je het weer”, zei de dokter, “Jij bent zo haastig. Jij laat telkens de ‘L’ liggen.”
“Wat laat ik liggen?”, vroeg ze.
“De ‘L'”, zei de dokter. “Zet de ‘L’ steeds voor ‘EVEN’, en plotseling ga je anders leven.”
“Goed, dokter, ik zal het doen”, antwoordde ze en weg was ze weer
Maar telkens als ze de ‘L’ voor ‘even’ zette, schrok ze zich dood. Ik moet nog ‘L’even…
Laat ik gauw eens ‘L’even…
Ik kan nog net ‘L’even.
Ze plofte in een stoel en zei zacht… “Ik kan nog wel even… nog wel ‘L’even.”
En vanaf dat moment
liep ze zichzelf niet meer voorbij.
Ze bleef gewoon zichzelf.
Ze had een huis van binnen gevonden
en wie dat vindt, wordt heel rustig.
=====================================================================